Για την ΠΓΔΜ

όπως πολύ ωραία τα έγραψε ο Μπογιόπουλος στον Ριζοσπάστη της Τρίτης:

Οσοι επιμένουν να επικεντρώνουν την προσοχή τους στο πρόβλημα της ονομασίας της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας «ξεχνούν» ότι η καθημερινή διπλωματική πρακτική των «συμμάχων» μας ήδη έχει δώσει «απάντηση»: Η πλειοψηφία των κρατών - μελών του ΟΗΕ (123 χώρες) αναγνωρίζει την ΠΓΔΜ ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Εκείνο, όμως, που δεν «ξεχνιέται» είναι ότι η κυβέρνηση επιδιώκει να βρει τη «λύση» του προβλήματος εντός αυτού του συγκεκριμένου «συμμαχικού» πλαισίου...

* * * * *

Επί της ουσίας τώρα: Χωρίς κανείς να παραγνωρίζει τη σημασία της διατήρησης της εκκρεμότητας στις σχέσεις Αθήνας - Σκοπίων και (κυρίως) των δυνατοτήτων για παρεμβάσεις και πιέσεις που αυτή η εκκρεμότητα προσφέρει στους... διαμεσολαβητές Αμερικανούς, το πρόβλημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ είναι απλώς μια υποπερίπτωση του εύφλεκτου βαλκανικού τοπίου.

Οι ευλαβικά προσηλωμένοι στην «επίλυση» του προβλήματος της ονομασίας μέσα στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, της ΕΕ ή με τη βοήθεια της αμερικανικής «επιδιαιτησίας», αφενός προσπαθούν να διαγράψουν τη στάση που τήρησαν στο παρελθόν και αφετέρου να ξεφύγουν από απαντήσεις που οφείλουν να δώσουν σήμερα.

* * * * *

Σε ό,τι αφορά στο παρελθόν:

Ολοι - «πλην (των) Λακεδαιμονίων» του ΚΚΕ - ανέχτηκαν αδιαμαρτύρητα ή ακόμη και χειροκρότησαν τη «νέα τάξη» στα Βαλκάνια, όπως αυτή προέκυπτε από τους υποκινούμενους πολέμους και τις αμερικανονατοϊκές επεμβάσεις. Τότε, που «το όνομά μας ήταν η ψυχή μας» και που «η Μακεδονία ήταν μία και Ελληνική», το ΚΚΕ σήκωσε το βάρος της «απομόνωσης» για να υπογραμμίσει ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα δεν είναι πώς θα ονομαστούν τα Σκόπια, αλλά το πώς η ονομασία των Σκοπίων συνδέεται με τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, τη ΝΑΤΟποίηση και στρατιωτικοποίηση της περιοχής.

Σε ό,τι αφορά στο σήμερα:

Ολοι, πλην των (πάντα επίμονων)... «Λακεδαιμονίων», αρνούνται να ασχοληθούν με το πραγματικό πρόβλημα και συζητούν αν θα πρέπει η Ελλάδα να εμποδίσει ή όχι την ΠΓΔΜ να μπει στο ΝΑΤΟ ή την ΕΕ. Ομως τα ερωτήματα στα οποία (ειδικά την τρέχουσα περίοδο) καλείται να απαντήσει η Ελλάδα είναι άλλα, και πολύ σημαντικότερα:

• Θα δεχτεί η Ελλάδα την πειρατική αμερικανική και ευρωενωσιακή απαίτηση για απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου;
• Θα συνεχίσει αδιαμαρτύρητα να δέχεται τις de facto αλλαγές συνόρων;
• Θα «τζογάρει» στο σκληρό ενεργειακό παιχνίδι που παίζουν Αμερικάνοι και Ρώσοι στην περιοχή συμμετέχοντας (ως πιόνι) στη διαμόρφωση ενός πετρελαϊκού χάρτη, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι οι δρόμοι των πετρελαϊκών χαρτών «συνηθίζεται» να είναι ματωμένοι;
  

Η κυβέρνηση προφανώς έχει πολλούς λόγους όχι απλώς να μη δώσει απαντήσεις, αλλά και να αποτρέψει την εμφάνιση αυτών των ερωτημάτων στην επικαιρότητα. Η ενασχόληση, επομένως, με μια υποπερίπτωση του μεγάλου βαλκανικού προβλήματος, όπως είναι η ονομασία της ΠΓΔΜ, είναι βολική. Ειδικά, μάλιστα, για όσους δυσκολεύονται να πουν κουβέντες που εκνευρίζουν αμερικανικά και ευρωενωσίτικα αυτιά.

* * * * *

Και κάτι ακόμα προς όσους κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν: Το Κόσσοβο επί αιώνες «Κόσσοβο» λέγεται και ουδείς αμφισβήτησε ή διεκδίκησε το όνομά του. Αλλά αυτό ούτε τις βόμβες απέτρεψε, ούτε τη μετατροπή του σε θρυαλλίδα ανατροπής των μεταπολεμικών συνόρων στα Βαλκάνια.

* * * * *

Αυτό το άτιμο το πεπαλαιωμένο ΚΚΕ, αμάν πια ... όλο κινδυνολογεί και υπερβάλλει ...

Τί έχω να χωρίσω με έναν Μηχανικό Η/Υ, από τα σκόπια ήθελα να' ξερα ... και τί έχει να χωρίσει αυτός ... Το ότι αυτός λόγω ανεργείας θα βρει δουλειά στα σουπερμάρκετ VERO ενώ εγώ στα σουπερμάρκετ Βερόπουλος ... Ωραία διαφορά, ε;

τσοκτσοκ