Αγώνας διαρκείας...

Α ρε δοξασμένο κτίριο ΕΛΚΕ ... τί θυμήθηκα τώρα ...

Να μην το βάλουμε ποτέ κάτω. Να συνεχίσουμε. Χτίζουμε σιγά σιγά με τους αγώνες μας τον τοίχο που θα σταματήσει αυτούς που θέλουν να μας εξουσιάζουν. Και θα ανεβούμε πάνω στον τοίχο και θα τους τσακίσουμε.

Γιατί ο αγώνας των φοιτητών, των μαθητών, των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των αγροτών είναι απαραίτητος. Είναι η υγιής αντίδραση ανθρώπων που καταπιέζονται. Και όταν αυτή η αντίδραση και η αμφισβήτηση φέρει τα πάνω κάτω, θα δουν όλοι ότι χαμένος δεν ήταν κανένας αγώνας. Και χρειάστηκαν θυσίες πολλές, αλλά ήρθαν τελικά τα πάνω κάτω.

Και τότε αυτός θα είναι ένας πραγματικά όμορφος κόσμος.

τσοκτσοκ.