Ποιος είναι αυτός ο ΕνΜπιΕης;;;

Ε να λοιπόν, ειδού λοιπόν ο κύριος ΕνΜπιΕης.

Αν εξαιρέσεις τους διαγωνισμούς τρεξίματος με μεγάλα παππούτσια από 6χρονα, κληρώσεις αριθμών πιστωτικών καρτών με δώρο μερικά δολλάρια, το ατελείωτο φαγοπότι των αμερικανών που καταβρόχθησαν άπειρα hotdog, όπως και άλλα άσχετα και ευτράπελα, είδαμε και λίγο μπάσκετ ενδιάμεσα. Το οποίο ήταν θεσπέσιο ... Τα υπόλοιπα, όπως Αμερική ...

τσοκτσοκ

ΥΓ. Για την ιστορία Miami Heat - Orlando Magic (68 - 97).

Καλά Χριστούγεννα - Μιλιόνι Αγγούρι...

Άντε καλά Χριστούγεννα, και καλά να μας μπεί και ο δύο χιλιάδες εφτάς σε λίγες μέρες...

τέσσερα αμέριμνα γεράνια...

Μέσα στη ζέστη του ισημερινού μεσημεριού, τέσσερα[1] γεράνια κάνουν αμέριμνα τη βόλτα τους...

[1] ναι τέσσερα είναι, αλλά το τέταρτο το τιμημένο κρύφτηκε πίσω από το δεύτερο (της φωτογραφίας) όταν τα κυνήγαγα να τα βγάλω φωτογραφία...

New York - New York

JFK, μετά από 11 "γρήγορες" ώρες στο αεροπλάνο!

Αμέρικα Αμέρικα

Άντε να δούμε - Άντε να δούμε ...
Αγαπητέ αναγνώστη, η συνέχεια της ανταπόκρισης πέρα από τ' αυλάκι.

τσόκτσόκ

... Ιδού, επιτέλους μετακόμιση!

Με τις τελευταίες δυνάμεις που μετά από μία μετακόμιση μπορούν να απομείνουν σε έναν άνθρωπο, είναι απαραίτητο να βγούν και κάποια συμπεράσματα βρε αδερφέ. Μετά την 11η μετακόμισή μου λοιπόν, αναλογίζομαι...

Αν μετακόμιζε ξαφνικά μία ολόκληρη πόλη, δεν θα ήξεραν να βάλουν τη σαβούρα που θα πέταγε ... Καλά, μία διαφημιστική κάρτα για πάρτυ στο Λονδίνο 8 μηνών, τί σκατά έκανε στο συρτάρι μου;;; Φανταστείτε τα υπόλοιπα σαβουρασιόν...

Αν οι προηγούμενοι σου αφήσουν όλα τα μπαχαρικά, και εσύ επίσης ανακαλύψεις τα πιπέρια που έψαχνες τόσο καιρό, θα καταλήξεις με μία "μπαχαριέρα" σαν αυτήν:

Ζήτω οι φίλοι - ή αλλιώς οι άνθρωποι που από ευγένεια θα ξεπατωθούν με τις 8.214 σακούλες μπιχλιμπίδια που θα μεταφέρουν, και θα τους πέφτουν και στο δρόμο.

Ζήτω ο ντάντυς, όπως λέμε κβο βάντις...

Τί θαυμαστό που είναι ένα άδειο σπίτι, να παίρνει πάλι μορφή μέσα σε λίγες ώρες. Τι μελαγχολικό είναι ένα σπίτι που το έζησες κάπως, μέσα σε λίγες ώρες να το κάνεις τα πάνω κάτω και να είσαι εσύ ο νοικοκύρης και όχι ο επισκέπτης.

Επιτέλους, κάθομαι στον καναπέ αργά το βράδυ και αναλογίζομαι τα διάφορα της ημέρας. Σε έναν αξιοπρεπή καναπέ. Όχι σε άβολη καρέκλα.

Απίστευτη τελικά αυτή η μέρα, τόσο γεμάτη, με τόσες αλλαγές, με τόσα συναισθήματα.

Αλέξανδρε, ο Χριστόφορος είμαι...

Τί όμορφα...

ο νυσταγμένος τσόκτσόκ, μετά από το μικρό αυτό παραλήρημα σκέψεων.

Μπας και τα ευρωτουρκικά επηρεάζουν τα ελληνοτουρκικά;;;

Η πολυφωνία σας μάρανε, ζουλάπια...

Άρε σ. Κύρκο...

... και στον Παπαχελά;!;!

Σε έφαγε το να είσαι ένας συμπαθητικός γλυκούλης παππούς και να ξεροκαταπίνεις με ύφος και στόμφο όταν σου έπαιρναν συνεντεύξεις τελευταία. Και καλά, όλοι οι άλλοι ζαβοί και μη σώνανε να γίνουν υπουργοί και εξουσιασταί. Εσύ; Γιατί δεν κάνεις και καμία αυτοκριτική; Θα ήσουν καλύτερος; Αυτή η ταπεινότητα: "Εγώ ήμουν χαμηλοστελεχάκι τότε" μας έφαγε....

Άρε σύντροφε...

Με (κάποτε) εκτίμηση,
τσόκτσόκ

Τζάτζικας ο θεϊκός και γεύμα βασιλικόν!

Ιδού τα πειστήρια του εγκλήματος το λοιπόν.

Τι έφτιαξε πάλι ο μπαγάσας[1].
- Ολίγον τζάτζικα (ή και σατζίκιον εις την βορινήν χώραν και είς την νεο-τουρκικήν)
- 2 απλές και απέριττες όρνιθες στο φούρνο, συνοδευόμενες από μήλα της γής[2], γνήσια ρίγανη από τη Νότια Ουαλία, και (υποτίθεται) ελληνικόν ελαιόλαδο εκ του Σαινσβουριγίου Υπερκαταστήματος.
- Ροδέλας κολοκυθίων και μελιτζανίων, επιαλευρομένων και εν συνεχεία τηγανισμένων σε λάδι.
- Η κλασσική χωριάτικη σαλάτα.
- Φέτα και (ελληνικό πάντα) ματσούρ τσένταρ σαγανάκι.
- (δεν διακρινούτε) σιμιγδαλένιος χαλβάς και φρούτα της σκωτζέζικης γης.
- Χωροστάτησε ο πρωτοσύγκελος Ιγλεζίας, Σαξονίας και βόρειων αποικιών.

Μέγιστη η συμβολή του θεϊκού γιατρικού τζατζικίου, το οποίο γλυκαίνει και ευφραίνει τις καρδιές και τις αναπνοές, και του οποίου η εμφάνισις εφροντίσθη τα μάλα.

Όλα αυτά ήταν μία μικρή προσφορά του ταπεινού υπογραφόμενου, ο οποίος εφρόντισε να εκπροσωπήσει με τον καλύτερο τρόπο την μαμά (την πατρίδα και τη βιολογική) εις τις φίλες εκ Σβερινγκίας, οι οποίες (αναγκαστικώς ως επιδώθη αρχικώς εκ του "μενού") ξεπατώθηκαν εις την νεοελληνικήν παπάρα.

Αυτά. Και εις άλλα με υγεία που λένε, φάγαμε, ήπιαμε, σκάσαμε, ευχαριστηθήκαμε, και την άλλη μέρα, η εναπομείνασα όρνιθα μας εθύμησε τις σπιτικές Κυριακές πίσω στην πατρίδα[3].

Με εκτίμηση,
τσόκτσόκ


[1] Εκ του αστερισκικού
- Είμαι πολύ υπερήφανος για τον μάγειρα.
- Ποιόν εσάς;
- Ναι αυτόν.

[2] Τα πομ-ντε-τερ βρε κουτό, τσι πατάτες ντε....
[3] Ξύπνημα κατά τις 12 την Κυριακή από τη μυρωδιά του φαγητού στο φούρνο που η τρισμέγιστη μητέρα έχει βάλει από το πρωί να σιγομαγειρεύεται.

χαχα, από email που μου έστειλαν ... φιλοσοφημένος κυνισμός...:
Aυτό το στίχο «πάει ο παλιός ο χρόνος ας γιορτάσουμε παιδιά» πρέπει να τον έχει γράψει ο Φόρεστ Γκαμπ γιατί μόνο αν είσαι ο Φόρεστ Γκαμπ γιορτάζεις που λιγοστεύει κατά ένα χρόνο η ζωή σου και θα σε φάει το μαύρο χώμα μια ώρα αρχύτερα.