Ταγκαρίστηκα εις διπλούν από τον apatris και τον rocean και μεγάλη μου τιμή αδέρφια μου αλήτες πουλιά.
Φλοριζασιόν μου έκανε λίγο στην αρχή το όλο σκηνικό με την μπλογκοπυραμίδα, καθ' ότι βαρύς και ασήκωτος και άσταναπανεσταδιάλα μπλόγκερ που ήμεθα εμείς μανδάμ. Βάζω τη σαγιονάρα την πήγασος το λοιπόν, να δείχνει και το νύχι, τρίχα και καδένα να κάμουνε παιχνίδι ρε παιδάκι μου και αρχίζομεν:
1) Είχα πάντα πάθος με τα μαθηματικά, και έτσι είχα πάντα και το προσωνύμιο "μπούλης". Με τους υπολογιστες επίσης είχα επαφή λόγω φαμίλιας, αλλά δεν ήμουν ο τύπος "όταν πρωτοείδα μία λυχνία στα 2 μου αγόρασα τον Ένιακ, και από τότε έχω αλλάξει 21235 υπολογιστές". Αλλά επι του μηχανογραφικού, είπα να επιλέξω την επαγγελματική σιγουριά του ΤΕΕ (μη χέσω) και να τους τα σκάω μία ζωή. Δεν το μετανοιώνω, ίσα ίσα. Παραμένω όμως θεωρητικός, πιστός στις ρίζες μου.
2) Μετά από 25 χρόνια αδράνειας, αποφάσισα να αδυνατίσω, να κάνω γυμναστική συστηματικά, και να σταματήσω το κάπνισμα (αυτό μετά από 5 χρόνια μόνο). Αποτέλεσμα ήταν να δω ένα μικρό κομμάτι ενός κοιλιακού μου πριν 4 μήνες, κάτι που με χαροποίησε ιδιαίτερα. Γιατί για χρόνια πίστευα ότι έχουμε έναν μόνο μεγάλο κοιλιακό και οι μπιλνταράδες απλά μας κάνουν πλάκα.
3) Από το 2001 και μετά, μετά από μία μακρά φάση μελαγχολίας, αποφάσισα να ρουφάω κάθε δευτερόλεπτο από τη ζωή κάθε μέρα. Έχω αρχίσει σιγά σιγά να προσεγγίζω το πλάνο που έβαλα τότε και χαίρομαι πολύ.
4) Για τους πιο ρομαντικούς: αν και η αλήθεια πονάει, επέλεξα να την μάθω. Για εμάς με την ξύλινη γλώσσα: επέλεξα ως φοιτητής το δρόμο του αγώνα μέσα από την ΚΝΕ. Θεωρώ ότι συνεχίζω συνεπώς στις γραμμές της. Συχαίνομαι αυτούς που λένε "κάτσε να φτάσεις τα 40 και τότε θα δεις πώς θα συμβιβαστείς". Χέστηκα! Και να φτάσω τα 40 και να συμβιβαστώ (που δεν θα το ήθελα καθόλου βεβαίως βεβαίως), τώρα ΔΕΝ είμαι σαράντα! Σταδιάλα. Βρες να μου πεις τίποτε άλλο.
5) Ήμουν πάντα καλός στις μιμήσεις και στη μουσική (πιάνο και κουκουνάρες). Πλέον είμαι πολυλογάς και πολυγραφάς και δεν σταματάω να μιλάω/γράφω. Όλοι μου λένε ότι έπρεπε να γίνω ηθοποιός. Αυτό, σε συνδυασμό με το λεγόμενο "ερευνητικό κονφιντετσιάλιτι" μου που δεν βρίσκεται στα ύψη, με βάζει σε σκέψεις.
Αυτά. Με βάση το 5, καταλαβαίνετε [1] ότι θα μπορούσα, αν δεν υπήρχε περιορισμός 5 χαρακτηριστικών, να γράφω όλο το βράδυ.
Πασάρω λοιπόν κι εγώ με τη σειρά μου να πυραμιδωθούν οι: welive, celmed, harry, don'tkissthefrog, thrasos, oldboy. Ξέρω είναι (μπορεί και όλοι) διπλοταγκαρισμένοι, αλλά τί να κάνουμε πολλούς μπλογκοφίλους δεν έχω ακόμη, πέρασα και δύσκολα παιδικά χρόνια, τα είπε και ο Allu Fan Marx όμορφα.
τσοκτσοκ
[1] Με άνεση και σιγουριά, ο μεγάλος μπλογκογράφος πλέον χρησιμοποιεί τρίτο πληθυντικό μεγαλοπρέπειας προς τους αναγνώστες του, ο οποίοι είναι πλέον σταθερά πάνω από ένας!
Φλοριζασιόν μου έκανε λίγο στην αρχή το όλο σκηνικό με την μπλογκοπυραμίδα, καθ' ότι βαρύς και ασήκωτος και άσταναπανεσταδιάλα μπλόγκερ που ήμεθα εμείς μανδάμ. Βάζω τη σαγιονάρα την πήγασος το λοιπόν, να δείχνει και το νύχι, τρίχα και καδένα να κάμουνε παιχνίδι ρε παιδάκι μου και αρχίζομεν:
1) Είχα πάντα πάθος με τα μαθηματικά, και έτσι είχα πάντα και το προσωνύμιο "μπούλης". Με τους υπολογιστες επίσης είχα επαφή λόγω φαμίλιας, αλλά δεν ήμουν ο τύπος "όταν πρωτοείδα μία λυχνία στα 2 μου αγόρασα τον Ένιακ, και από τότε έχω αλλάξει 21235 υπολογιστές". Αλλά επι του μηχανογραφικού, είπα να επιλέξω την επαγγελματική σιγουριά του ΤΕΕ (μη χέσω) και να τους τα σκάω μία ζωή. Δεν το μετανοιώνω, ίσα ίσα. Παραμένω όμως θεωρητικός, πιστός στις ρίζες μου.
2) Μετά από 25 χρόνια αδράνειας, αποφάσισα να αδυνατίσω, να κάνω γυμναστική συστηματικά, και να σταματήσω το κάπνισμα (αυτό μετά από 5 χρόνια μόνο). Αποτέλεσμα ήταν να δω ένα μικρό κομμάτι ενός κοιλιακού μου πριν 4 μήνες, κάτι που με χαροποίησε ιδιαίτερα. Γιατί για χρόνια πίστευα ότι έχουμε έναν μόνο μεγάλο κοιλιακό και οι μπιλνταράδες απλά μας κάνουν πλάκα.
3) Από το 2001 και μετά, μετά από μία μακρά φάση μελαγχολίας, αποφάσισα να ρουφάω κάθε δευτερόλεπτο από τη ζωή κάθε μέρα. Έχω αρχίσει σιγά σιγά να προσεγγίζω το πλάνο που έβαλα τότε και χαίρομαι πολύ.
4) Για τους πιο ρομαντικούς: αν και η αλήθεια πονάει, επέλεξα να την μάθω. Για εμάς με την ξύλινη γλώσσα: επέλεξα ως φοιτητής το δρόμο του αγώνα μέσα από την ΚΝΕ. Θεωρώ ότι συνεχίζω συνεπώς στις γραμμές της. Συχαίνομαι αυτούς που λένε "κάτσε να φτάσεις τα 40 και τότε θα δεις πώς θα συμβιβαστείς". Χέστηκα! Και να φτάσω τα 40 και να συμβιβαστώ (που δεν θα το ήθελα καθόλου βεβαίως βεβαίως), τώρα ΔΕΝ είμαι σαράντα! Σταδιάλα. Βρες να μου πεις τίποτε άλλο.
5) Ήμουν πάντα καλός στις μιμήσεις και στη μουσική (πιάνο και κουκουνάρες). Πλέον είμαι πολυλογάς και πολυγραφάς και δεν σταματάω να μιλάω/γράφω. Όλοι μου λένε ότι έπρεπε να γίνω ηθοποιός. Αυτό, σε συνδυασμό με το λεγόμενο "ερευνητικό κονφιντετσιάλιτι" μου που δεν βρίσκεται στα ύψη, με βάζει σε σκέψεις.
Αυτά. Με βάση το 5, καταλαβαίνετε [1] ότι θα μπορούσα, αν δεν υπήρχε περιορισμός 5 χαρακτηριστικών, να γράφω όλο το βράδυ.
Πασάρω λοιπόν κι εγώ με τη σειρά μου να πυραμιδωθούν οι: welive, celmed, harry, don'tkissthefrog, thrasos, oldboy. Ξέρω είναι (μπορεί και όλοι) διπλοταγκαρισμένοι, αλλά τί να κάνουμε πολλούς μπλογκοφίλους δεν έχω ακόμη, πέρασα και δύσκολα παιδικά χρόνια, τα είπε και ο Allu Fan Marx όμορφα.
τσοκτσοκ
[1] Με άνεση και σιγουριά, ο μεγάλος μπλογκογράφος πλέον χρησιμοποιεί τρίτο πληθυντικό μεγαλοπρέπειας προς τους αναγνώστες του, ο οποίοι είναι πλέον σταθερά πάνω από ένας!
1 σχόλιο:
πω πω, έχει μέρες που μου έκανες πάσα να συμμετέχω κι εγώ στην πυραμίδα, αλλά δεν έχω γράψει ακόμη στο δικό μου blog. Δε σε ξέχασα, απλά περιμένω κάποιες εξελίξεις στη ζωή μου για να γράψω (ΚΑΙ) για αυτές.
Προς το παρόν, χαζεύω το νετ, με ενδιάμεσο κρίκο (μάτια-προφιτερόλ-οθόνη).
ΧΑ!
καληόρεξη.
Δημοσίευση σχολίου