Πομφόλυγες

Σκέφτομαι ότι είναι πολύ δύσκολο να ζείς μακριά από τους ανθρώπους σου, αυτούς που σε έκαναν άνθρωπο και που συνεχίζουν αυτό το έργο.

Αναρωτιέμαι, το να είμαστε κοντά τους μειώνει τόσο την εντροπία του συστήματος, που κάπως θα γίνει τελικά οι καταστάσεις να μας φέρουν μακριά τους πάλι.

Και το ζήτημα είναι ότι όσο περνάν τα χρόνια, τόσο πιο πολύ αρνούμαστε να επιλέξουμε και άλλους για αυτό το ρόλο. Επιμένουμε στους μακρινούς, αυτούς που θα συνεχίσουν να κρατάνε την εντροπία της ψυχολογίας μας υψηλά ... Μία συνεχής ψυχολογική αταξία ...

Βαρέθηκα τους αποχωρισμούς ...

τσοκτσοκ