Κόβω τη θάλασσα στα δυο κι ανοίγω μονοπάτι
στην αγκαλιά μου να 'ρθεις ξανά απ' το βυθό του χάρτη
Να σταματήσεις τις ψευτιές, πως θέλεις να γυρίσεις
Μα δήθεν πως ο Κύκλωπας, προβάλλει αντιρρήσεις
Στρέφω το πρόσωπο ψηλά στου ουρανού το θόλο
να δεις τη θλίψη των ματιών μέσα από δορυφόρο
Να περιμένω άδικα, ξεθώριασε η μνήμη
Αυτή η πλάνα ξενιτιά πόσους δεν καταπίνει
(Θ. Παπακωνσταντίνου, Πλάνα Ξενιτιά)
τσοκτσοκ
τσοκτσοκ
4 σχόλια:
Γύρνα πίσω ρε, μη μασας!
χμ, τέτοιες συμβουλές ... χαχα ... μη με σπρώχνετε και στον γκρεμό!
Τραγουδάρα έτσι;
Είναι που έιναι τραγουδάρα, αν κάθονται και οι στίχοι στα προσωπικά τα ενδότερα, άστα να πάνε ... ;-)
Δημοσίευση σχολίου