Ξημερώματα και το Ελ. Βενιζέλος έμοιαζε πολύ άδειο ...
Αναχώρησις και πάλι από την πατρίδα λοιπόν, και κάθε φορά αφήνω όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του εαυτού μου πίσω.
Τελικά, η θλίψη του αποχωρισμού είναι τόσο μεγαλύτερη όσο μεγαλύτερη είναι η ευτυχία που σου προσφέρει το πρόσωπο που αποχωρίζεσαι. Και είναι όμορφη αυτή η θλίψη...
Αναχώρησις και πάλι από την πατρίδα λοιπόν, και κάθε φορά αφήνω όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του εαυτού μου πίσω.
Τελικά, η θλίψη του αποχωρισμού είναι τόσο μεγαλύτερη όσο μεγαλύτερη είναι η ευτυχία που σου προσφέρει το πρόσωπο που αποχωρίζεσαι. Και είναι όμορφη αυτή η θλίψη...
τσοκτσοκ
2 σχόλια:
πιάσε ένα κουτάλι σούπας και βούτα το σε δύο μέρη.
Το πρώτο, ένα βάζο nutella.
Το δεύτερο, το στόμα σου.
Μη στεναχωριέσαι. Όταν θα έρθεις στη πατρίδα μόνιμα, θα σου λείπει το έξω.
Καλό χειμώνα!
Θα είμαι τριγύρω.
χαχα, ευχαριστώ για τη συμβουλή. Θα το έχω υπ'όψην μου την επόμενη φορά. Πλάκωσα κάτι μπύρες βασικά για να σάξω χθες, αλλά την επόμενη φορά nutella. Πιο υγιεινό ... :-)
Δεν μου λείπει η πατρίδα. Τα προσώπατα μου λείπουν και η κωλο Ανγλαιτέρα είναι κουραστική. ;-)
Δημοσίευση σχολίου