Με τις τελευταίες δυνάμεις που μετά από μία μετακόμιση μπορούν να απομείνουν σε έναν άνθρωπο, είναι απαραίτητο να βγούν και κάποια συμπεράσματα βρε αδερφέ. Μετά την 11η μετακόμισή μου λοιπόν, αναλογίζομαι...
Αν μετακόμιζε ξαφνικά μία ολόκληρη πόλη, δεν θα ήξεραν να βάλουν τη σαβούρα που θα πέταγε ... Καλά, μία διαφημιστική κάρτα για πάρτυ στο Λονδίνο 8 μηνών, τί σκατά έκανε στο συρτάρι μου;;; Φανταστείτε τα υπόλοιπα σαβουρασιόν...
Αν οι προηγούμενοι σου αφήσουν όλα τα μπαχαρικά, και εσύ επίσης ανακαλύψεις τα πιπέρια που έψαχνες τόσο καιρό, θα καταλήξεις με μία "μπαχαριέρα" σαν αυτήν:
Ζήτω οι φίλοι - ή αλλιώς οι άνθρωποι που από ευγένεια θα ξεπατωθούν με τις 8.214 σακούλες μπιχλιμπίδια που θα μεταφέρουν, και θα τους πέφτουν και στο δρόμο.
Ζήτω ο ντάντυς, όπως λέμε κβο βάντις...
Τί θαυμαστό που είναι ένα άδειο σπίτι, να παίρνει πάλι μορφή μέσα σε λίγες ώρες. Τι μελαγχολικό είναι ένα σπίτι που το έζησες κάπως, μέσα σε λίγες ώρες να το κάνεις τα πάνω κάτω και να είσαι εσύ ο νοικοκύρης και όχι ο επισκέπτης.
Επιτέλους, κάθομαι στον καναπέ αργά το βράδυ και αναλογίζομαι τα διάφορα της ημέρας. Σε έναν αξιοπρεπή καναπέ. Όχι σε άβολη καρέκλα.
Απίστευτη τελικά αυτή η μέρα, τόσο γεμάτη, με τόσες αλλαγές, με τόσα συναισθήματα.
Αλέξανδρε, ο Χριστόφορος είμαι...
Τί όμορφα...
ο νυσταγμένος τσόκτσόκ, μετά από το μικρό αυτό παραλήρημα σκέψεων.
2 σχόλια:
salt n pepper συναισθήματα μαρτυρά η φωτό :)
μιλώντας παλιότερα με γνωστό απο ΗΠΑ.. "μα έχω κάνει πολλές μετακομίσεις τον τελευταίο χρόνο.. λες να με περάσουν για τρομοκράτη λόγω συχνής αλλαγής διεύθυνσης αλληλογραφίας;". Επίσης με 'γεια τον καναπέ (πρόσφατα πήρα κι εγώ απόσπαση απο το γραφείο+Η/Υ στον καναπέ+TV).
Φινάλε, πίστεψέ με.. κάθε αλλαγή βγαίνει σε καλό.
αυτά τα συναισθήματα είναι το salt 'n' pepper της ζωής. Χωρίς αυτά...
Δημοσίευση σχολίου