Δευτέρα, Μαρτίου 03, 2008

Σκέψεις και Αποφάσεις ...

Είναι στιγμές που ξυπνάς και λες τί κάνω εγώ εδώ. Είναι στιγμές που ξυπνάς και λες δεν είμαι ευτυχισμένος. Είναι στιγμές που ξυπνάς και λες μήπως ήρθε η ώρα για κάποια μεγάλη αλλαγή, αυτό που άλλοι μπορεί να πουν "το πρώτο μου στραπάτσο ... ".

Μου έρχονται στο μυαλό οι στίχοι από τους Συνήθεις Υπόπτους, Ζωή:

Ζωή, Ζωή στα παιχνίδια σου
η αρχή και το τέλος
του κάθε φανατισμού που με καίει
με τρώει και με σώνει
στων φίλων μου τις ανάσες ακουμπώ
και είναι μάλλινο ρούχο η χαρά τους
για να μην κρυώνω καθώς ξημερώνει

Είναι στιγμές που όσο είσαι ακόμη νέος, χρειάζεται να τολμήσεις, να κάνεις κάτι για να ξεκολλήσεις από μία κατάσταση. Το ζήτημα είναι να βρεις τί σου φταίει, να βάλεις κάτω τις παραμέτρους, να δώσεις την πρέπουσα βαρύτητα στην κάθε μία, να μιλήσεις με κάποιον τρίτο που θα σου ανοίξει τα μάτια σε κάτι που δε βλέπεις.

Είναι στιγμές, αρχίζεις και σκέφτεσαι ότι δε σε τρομάζει μία σημαντική απόφαση, ένα "στραπάτσο", αρκεί να ξυπνήσω αύριο το πρωί και να είμαι αρκετά σίγουρος ότι θα έχω ένα χαμόγελο μέχρι το τέλος της μέρας. Θα ξυπνήσω και θα ζήσω μία μέρα όπως την έχω φανταστεί, όπως έχω φανταστεί ότι μου ταιριάζει. Θα δω τον εαυτό μου, σαν τρίτος, να ζει αυτήν την ημέρα, και θα πω "ταιριάζει".

Είναι στιγμες που σκέφτεσαι αν το ρίσκο για μία τέτοια απόφαση αξίζει. Η πιθανότητα να βγεις επιτυχώς από μία κατάσταση που δε σου ταιριάζει, και αντικειμενικά και υποκειμενικά δεν είσαι "εσύ", αρκεί για πάρεις την απόφαση. Μία απόφαση που μπορεί να αφήσει κάτι στη μέση, να το παρατήσεις. Αλλά κάτι που δεν είσαι εσύ όμως ... Κάτι που νόμιζες ότι θα ήθελες να είσαι, αλλά ούτε μπορείς ούτε θες τελικά να είσαι.

Και όσο σκέφτεσαι ότι μετά από μία τέτοια απόφαση, η μέρα που θα ξυπνήσεις και θα είσαι χαμογελαστός, και θα πεις "μου ταιριάζω" είναι κοντά, ή η ψευδαίσθησή της, τόσο πιο ήρεμος και σίγουρος νιώθεις ...

I see a rainbow rising
Look there on the horizon
And I'm coming home
Coming home, I'm coming home

Time is standing still
He gave me back my will

Πάλι από το χθεσινό ποστ ... Όταν νιώθεις ότι είσαι κοντά στη στιγμή που θα δεις το ουράνιο τόξο σου να βγαίνει στον ορίζοντα ...

Μυστήριες σκέψεις μεσημεριανές ... χαμογελαστές όμως!

τσοκτσοκ

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ti egine kommounaki?

mhpws eftases konta sto na gamhseis (gia 1h fora) kai trela8hke to systhma sou???

ttsok είπε...

κομμουνάκι είσαι και φαίνεσαι. Εγώ έγινε Αλέκθιθ.

ναι, γιορ μόμα ... άλλωστε εμείς οι κομμουνιστές, ξέρεις, τη βρίσκουμε με κονσερβοκούτια - δε μας κάνει αίσθηση αλλιώς...

ανεστης είπε...

Ωχ! Υπαρξιακές ανησυχίες!

ttsok είπε...

χμ, ναι. Απλά είπα να το βάλω κάτω και να το λιώσω το ζήτημα ... γιατί αν παρατραβάνε οι υπαρξιακές ανησυχίες, άσταναπάνε ... ;-)