Μετά από περίπου 1500 χιλιόμετρα οδήγησης σε αυτές τις διακοπές (καλά το πάμε, αν βγουν και τα σχέδια του χρόνου, θα χτυπήσουμε 4 χιλιάρικα), μερικές εμπειρίες από Αθηναίους (κυρίως) οδηγούς:
- Ο αγχωμένος, το αμάξι τίγκα, στρώματα, ποδήλατα, φουρνάκι, πιάτα, κτλ κτλ. Είναι πανικόβλητος μέχρι να φτάσει στον προορισμό του και οδηγάει σαν τρελός. Γκρινιάζει συνεχώς για το πάρκινγκ στις μεγάλες παραλίες, για την εξυπηρέτηση στα μαγαζιά, κτλ κτλ
- Ο αναίσθητος, οδηγά μέσα στα χωριά με 80-90 λες και είναι η Β. Σοφίας 15αύγουστο. Αν δε βρεθείς από μπρος του και πας με 40 μές στο χωριό, θα τον έχεις κολλημένο από πίσω να μαρσάρει και να παίζει με τα φώτα.
- Ο άνετος αναίσθητος, που το παίζει ντόπιος ναούμε, και στους επαρχιακούς με μισή λωρίδα δρόμο πηγαίνει με 30km/h, εμποδίζοντάς σε χαρακτηριστικά να τον προσπεράσεις.
- Ο επικίνδυνος αναίσθητος, οδηγά στην Πατρών-Κορίνθου (χωρίς διάζωμα αυτός ο δρομος, κατα 90%), τέρμα αριστερά κοντά στη διπλή γραμμή, κάνει διπλές προσπεράσεις, και αν διανοηθείς να τον προσπεράσεις εσύ δεν έχεις καμία τύχη.
Αυτά τα ολίγα. Του χρόνου θα βάλω και κάμερα στο αμάξι να τραβάει, αυτά που είδαν τα μάτια μου, στην Πατρών - Κορίνθου και σε Άργος - Άστρος - Λεωνίδιο, ήταν για ντοκυμανταίρ.
Και για να κάνουμε την αυτοκριτική μας κι όλας, συγγνώμη στον παλλουκάρι με το SKODA που κοντά στον Πύργο νόμιζε ότι του κόρναρα για να τον περάσω πάνω σε διαστάυρωση, ενώ κόρναρα σε έναν τρακτερατζή με την καρότσα τίγκα στην τομάτα (οδεύοντας προς Εργαστάσιον Κύκνος) που πετάχτηκε με το έτσι θέλω. Το παλλουκάρι με μούτζωσε με τα δίκια του, αλλά σχώρνα με ρε φίλε, δεν ήταν για τα σε.
Επίσης, στους μαγευτικούς Γαργαλιάνους, παραενθουσιαστήκαμε σε στρογή-παγίς, αλλά δεν γίνηκε τίποτα κακόν (δρόμος μικρής κίνησης) και με κινήσεις ΜΑΤ διορθώθηκε το πράμμα, αλλά το έτερον ήμισυ (συνοδηγός) επέδειξε τεράστια ηρεμία και εμπιστοσύνη, πράγμα που ανακούφισε την κατάσταση γενικώτερα.
Και εις άλλα με υγεία,
τσοκτσοκ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου