Η δίκη των τόνων

Διακριτικά.

«Η Δίκη των τόνων»

Το χειμώνα του 1941 - 1942, που η χώρα βρισκόταν υπό φασιστική κατοχή και τα πτώματα από την πείνα γέμιζαν τους δρόμους της Αθήνας, οι καθηγητές της Φιλοσοφικής Σχολής πάσχιζαν να σώσουν το έθνος από το μονοτονικό σύστημα με «εγκληματικόν απέναντι του έθνους χαρακτήρα», που χρησιμοποίησε ο καθηγητής Ι. Κακριδής στο βιβλίο του «Ελληνική Κλασική Παιδεία» το Νοέμβρη του 1939! Η Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών θυμήθηκε τότε - τη στιγμή που ο κατακτητής έσφιγγε το βρόχο στο λαιμό του ελληνικού λαού - πως από την κατάργηση των τόνων «κινδυνεύουν τα πάτρια» και το Πειθαρχικό Συμβούλιο κάλεσε τον Ι. Κακριδή σε απολογία. Μια ενέργεια που μετέθετε το ζήτημα του εθνικού κινδύνου, από τους κατακτητές και συνεργάτες τους, στον καθηγητή Ι. Κακριδή, που έκανε μια αναγεννητική προσπάθεια, ξεσήκωσε την οργή και την αγανάκτηση όλων των πνευματικών ανθρώπων. Ηταν μια «πατριωτική» ενέργεια, που ο Μ. Τριανταφυλλίδης χαρακτήρισε «πατριωτισμό της περισπωμένης».

«Η Δίκη των τόνων», που έγινε στο όνομα της «γλωσσικής ενότητας της ελληνικής φυλής», ξεκίνησε το Νοέμβρη του 1941 και ολοκληρώθηκε τον Αύγουστο του 1942 με την απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου της Φιλοσοφικής Σχολής για δίμηνη παύση του Ι. Κακριδή.

Ο Κ. Βάρναλης γράφει σε χρονογράφημά του με τον τίτλο «Ορθογραφομαχία»: «Δεν υπάρχει σχεδόν άνθρωπος που να μην έγινε σοβαρός με τις σημερινές συνθήκες της ζωής και δεν υπάρχει επίσης άνθρωπος που να συγχύζει τα ζωτικά προβλήματα με τις μπαγκατέλες. Κι όμως, η φιλοσοφική σχολή του αθηναϊκού Πανεπιστημίου θυμήθηκε τα δημοκοπικά κλέη της μιστριωτικής εποχής και εξεστράτευσε εναντίον του κ. Ι. Κακριδή, επειδή ο κ. καθηγητής εφόνευσε ασπλάχνως τους τόνους και τα πνεύματα της ελληνικής γραφής...».

Η συζήτηση κι αντιδικία που άρχισε με τη «Δίκη των τόνων», μια αντιδικία ουσιαστικά ανάμεσα σε δυο κόσμους, φούντωσε με την έκδοση από τον Οργανισμό Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων της Νεοελληνικής Γραμματικής της Δημοτικής Γλώσσας του Μανόλη Τριανταφυλλίδη (αρχές 1942).

Οι συζητήσεις για τη γλώσσα εκείνη την τραγική ώρα δεν ήταν μια άγονη, ανεδαφική και σχολαστική βυζαντινολογία. Γίνονταν με την προοπτική μιας γενικότερης αλλαγής στην απελευθερωμένη Ελλάδα, όπου θα λυνόταν και το γλωσσικό. Και μ' αυτήν την έννοια οι συζητήσεις είχαν έντονο αντιστασιακό χαρακτήρα. Μα δεν περιορίζονταν μόνο στη γλώσσα. Στην απελευθερωμένη Ελλάδα έπρεπε να λυθούν και μια σειρά άλλα πνευματικά και καλλιτεχνικά προβλήματα. Και αυτά τα προβλήματα τα έθετε προς συζήτηση η Πνευματική Αντίσταση από τις στήλες κυρίως της «Πρωίας», μα και άλλων εντύπων. Τα πνευματικά θέματα που προβλήθηκαν και συζητήθηκαν ήταν: η Λαϊκή Μόρφωση, η μελέτη και αξιοποίηση της Λαϊκής Τέχνης και του Λαϊκού Θεάτρου, η μελέτη και αξιοποίηση των λαϊκών διοικητικών θεσμών (Κοινότητα) κ.ά.

Να θυμηθούμε ότι το Σεπτέμβρη του 1941 ιδρύεται το ΕΑΜ, που οργανώνει και καθοδηγεί μαζί με τον ΕΛΑΣ την αντίσταση του ελληνικού λαού. Ενα από τα πρώτα ζητήματα που αντιμετώπισε ήταν η μόρφωση των παιδιών του λαού. Εκπόνησε το Σχέδιο Λαϊκής Παιδείας, με το οποίο προβλεπόταν και η λύση του γλωσσικού ζητήματος.

Η «Δίκη των τόνων» είναι από εκείνα τα γεγονότα της ιστορίας του γλωσσικού ζητήματος που πρέπει να έχουμε υπόψη για να μπορούμε να καταλάβουμε και να εκτιμήσουμε τις συζητήσεις που γίνονται και σήμερα γύρω από τη γλώσσα.

Ηρακλής ΚΑΚΑΒΑΝΗΣ

(Ριζοσπάστης, Παρασκευή 26 Γενάρη 2007, σελίδα 32)

Αγώνας διαρκείας...

Α ρε δοξασμένο κτίριο ΕΛΚΕ ... τί θυμήθηκα τώρα ...

Να μην το βάλουμε ποτέ κάτω. Να συνεχίσουμε. Χτίζουμε σιγά σιγά με τους αγώνες μας τον τοίχο που θα σταματήσει αυτούς που θέλουν να μας εξουσιάζουν. Και θα ανεβούμε πάνω στον τοίχο και θα τους τσακίσουμε.

Γιατί ο αγώνας των φοιτητών, των μαθητών, των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των αγροτών είναι απαραίτητος. Είναι η υγιής αντίδραση ανθρώπων που καταπιέζονται. Και όταν αυτή η αντίδραση και η αμφισβήτηση φέρει τα πάνω κάτω, θα δουν όλοι ότι χαμένος δεν ήταν κανένας αγώνας. Και χρειάστηκαν θυσίες πολλές, αλλά ήρθαν τελικά τα πάνω κάτω.

Και τότε αυτός θα είναι ένας πραγματικά όμορφος κόσμος.

τσοκτσοκ.

Χαρίλαος Φλωράκης...

Ξεκίνησα να διαβάζω αυτές τις ημέρες το βιβλίο του Χ. Θεοχαράτου για το Χαρίλαο Φλωράκη. Μέχρι στιγμής, είμαι απλά εντυπωσιασμένος. Όλη η μοντέρνα ιστορία της Ελλάδας (από το 1914 περίπου και μετά) όπως ο συγγραφέας την καταγράφει. Πηγές: αρχεία του Κράτους, το αρχείο του ΚΚΕ και του Ριζοσπάστη, έγγραφα του Χαρίλαου και κυρίως ένας μεγάλος κύκλος μαγνητοφωνημένων συνεντεύξεων του Χαρίλαου στο συγγραφέα. Επί του περιεχομένου, αξίζει κάποιος (κομμουνιστής, αριστερός, φιλελεύθερος, προοδευτικός, χαρούμενος, λυπημένος, οτιδήποτε) να δεί με ένα διαφορετικό μάτι την ιστορία μας. Γιατί μπορεί σε κάποιες πιο πρόσφατες στιγμές της ιστορίας να φαίνονται λίγο ευνόητα τα πράγματα, όχι όμως και παλιότερα. Για τη διδακτατορία του Μεταξά πχ, που έχει περάσει λίγο στα ¨αλαφρά", λόγω του ΟΧΙ που τελικά δεν είπε κι όλας! Για τον "γέρο της δημοκρατίας" και πόσο δημοκρατικός ήταν με τους κομμουνιστές! Για τα αστικά κόμματα της εποχής και την "αγωνιστική" κυβέρνηση της Αιγύπτου, που τα κανόνισε τόσο όμορφα με τους Άγγλους. Για το πώς ξεκίνησε ο πρώτος και δεύτερος εμφύλιος, που πρακτικά κράτησε μέχρι το 1975.

Ανεπιφυλάκτως το συνιστώ!

τσοκτσοκ

ΥΓ: Και μια πολύ καλή συνέντευξη του στο Βήμα

Πατριδογνωμόνιο (ή πές τα ρε Λιάνα ...)

Λούμπεν επικοινωνιακή πολιτική ...

Ο κοινός νους βγήκε στο σφυρί. Πουλιέται στα δουλοπάζαρα της «επικοινωνίας» σε τιμή ευκαιρίας. Βλέπεις κι ακούς σοβαρούς κατά τ' άλλα ανθρώπους να ανακαλύπτουν ξαφνικά προβλήματα Παιδείας, όπως τα... ναρκωτικά στα Πανεπιστήμια και το φριχτό και τρομερό «άσυλο», που όλα τα σφάζει κι όλα τα μαχαιρώνει. Το άρθρο 16 είναι τελικώς θαυματουργό... Ανέστησε το ενδιαφέρον των τηλεθεατών για ζητήματα εξωτικά μέχρι πρότινος. Τώρα τα τετριμμένα, όπως ποιες σχολές, ποια τμήματα, με τι επιστημονικό αντικείμενο, για ποιους νέους και με ποιο κόστος, ας τ' αφήσουμε στους ειδικούς. Αλλωστε ζούμε σε μια κοινωνία που, κατά το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία, η μόνη εξυγίανση που μπορεί να προκύψει είναι η... ιδιωτική πρωτοβουλία. Στην Αγορά και της Ανώτατης και όλης της Παιδείας γενικώς λείπουν οι Ωνάσηδες πάσης φύσεως και μορφής. Αφεντικά με φαντασία. Που θα προτείνουν καινοτομίες. Ναρκωτικά; Στα μη κερδοσκοπικά φιλανθρωπικά ΑΕΙ; Μα η λύση θα προταθεί σε επίπεδο μάνατζερ κρίσεων και θα είναι απλή. Κάθε σχολή θα έχει κι από ένα υποκατάστημα χορήγησης μεθαδόνης, με κονδύλια που θα εξοικονομηθούν από τις αχρηστευμένες και σπάνιες φοιτητικές εστίες!..

Στις βαριές περιπτώσεις η φοίτηση θα γίνεται με SMS και άλλα τέτοια περισπούδαχτα. Τα κρατικά (προτιμάται ο όρος από την ταξική προπαγάνδα) αντί του δημόσια Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, πρέπει να συρρικνωθούν στο επίπεδο του αντιεκπαιδευτικού απορροφητήρα των παιδιών των 832.456 νοικοκυριών αυτού του τόπου, που ο κ. Αλογοσκούφης αποκάλεσε οριακά φτωχούς. Πρόκειται για τις εξαθλιωμένες τετραμελείς ελληνικές οικογένειες, που πρέπει να ζουν με 11.864 ευρώ το χρόνο η κάθε μια...

Ανέχεια από τη μια. Αγνοια από την άλλη. Στη μέση ο τρόμος. «Πω πω Παναγιά μου, το κακό παιδί με την κουκούλα καίει τον κακομοίρη αστυνομικό και μας σπάει και το αμάξι, που μας χρέωσε με γραμμάτια ως το 2018»...

Αυτό το προχειροφτιαγμένο σε εκτέλεση, αλλά βαθιά μελετημένο σκηνικό, της μετατροπής της μαζικής αντίστασης στο άρθρο 16, ως θα «ανασυνταχθεί» αυτό ως το τέλος του μήνα, έτσι ώστε η νεολαία να λουμπενοποιείται σε δυο τηλεπαράθυρα και πέντε τηλεμπαλκονόπορτες, προξενεί εκτός από πολιτική οργή και αισθητική ναυτία.

Βλέπετε, η ρουκέτα δε συγκίνησε τα πλήθη, αλβανοποιήθηκε ως προς την προέλευση, κινεζοποιήθηκε ως προς την κατασκευή, έπεσε και στην τουαλέτα... πώς να καταλαγιάσει τη λαϊκή οργή.

Η χρυσή νεολαία του τόπου, η «υγιής», που δε φοράει κουκούλα και δε χουλιγκανίζει, δεν ψηφίζει για καταλήψεις, επιμένει ο παρουσιαστής στη μικρή οθόνη, εκμεταλλεύεται την καλοκαίρια των παρατεταμένων νοσηρών αλκυονίδων ημερών και διαλέγει από τώρα... μαγιό για το καλοκαίρι. Ελεος! Και αποστροφική προσοχή στη συρραφή της πραγματικότητας. Γιατί αν δεν αντέξει το κίνημα των παιδιών στους δρόμους, που βαδίζουν χωρίς κουκούλες, κατάστηθα αντιμέτωποι με τις πολιτικές που απειλούν τη ζωή και το μέλλον τους, τότε το πόρισμα θα βγει πολύ σύντομα. Ολοι οι νέοι που δεν υπενοικιάζονται στην κυρίαρχη τάξη, θα θεωρούνται μικροί Κουφοντίνες... Και τότε σύντροφοι και φίλοι και σιωπηλοί ανησυχούντες συρρικνωμένων δικαιωμάτων πολίτες, θα 'ρθει κι η τεχνολογία του μεγάλου αδελφού αρωγός! Οχι για να μαντέψει ποιος κρύβεται πίσω από τα καθαρά πρόσωπα των νιάτων, αλλά για να τους φορέσει προκαταβολικά την κουκούλα της «εγκληματικής» εργατικής και σκεπτόμενης τάξης και να τους οδηγήσει στο ικρίωμα της υποταγής. Ακριβώς επειδή η λούμπεν «επικοινωνία» και δη η «μαζική» είναι αυτή που εξωραΐζει τα πολιτικά εγκλήματα της αντιλαϊκής κυρίαρχης πολιτικής.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

(Ριζοσπάστης, Κυριακή 21/01/2007, σελίδα 5).

Αμέρικα Αμέρικα - Εχτιμήσεις ...

Μετά από 15 μέρες στας Φλόριδας, σε οικογενειακού τύπου Χριστουγεννιάτικες διακοπές, αποφάσισα αγαπητοί αναγνώστες[1] να κάμω ένα - όπως λένε και στην Τρίπολη - ρεζουμέ. Το λοιπόν:

• Είναι όντως χώρα της υπερβολής. Αμάξια τεράστια (τα μικρά είναι τα 2-λιτρα εκεί), φαγητά τεράστια και κατ' επέκταση κοιλιές τεράστιες, τεράστιοι δρόμοι, τεράστια εμπορικά, τεράστιες εκπτώσεις, τεράστια βυζιά, τεράστια νύχια και βεβαίως βεβαίως τεράστια ηλιθιότητα πολλές φορές.
• Είναι παχύσαρκοι και στα καθημερινά ζητήματα τεμπέληδες. Υπάρχουν τα κλασσικά drive in fastfood-άδικα, σινεμά, αλλά μέχρι και τράπεζες και ΑΤΜ μηχανές drive in [2] είδα! Στα σουπερμάρκετ, ειδικά οι υπέρβαροι κυκλοφορούν με ηλεκτρικά αμαξάκια για να γλυτώσουν το περπάτημα και το κουβάλημα. Πίνουν ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ποσότητες σόδας [3] και τρώνε - για μεσημεριανό ειδικά - ότι πιο χάλια φαγητό υπάρχει. Γενικά, η ταινία "Supersize me" σε όλο της το μεγαλείο.
  
• Το αμάξι το έχουν πραγματικά σαν εργαλείο και όχι για σασπένς. Μέχρι υπερβολής βέβαια (βλέπε παραπάνω). Είναι όλα τόσο αραιωκατοικημένα, που για να πάς οπουδήποτε θες αμάξι. Βέβαια, από συνήθειο ξεχνιούνται και πέρνουν αμάξι για 2 βήματα απόσταση.
• Η βενζίνη είναι πάμφθηνη. Μισή τιμή από ελλάδα ακριβώς. Αλλιώς, ούτε με 4λιτρα αμάξια θα την έβγαζαν, αλλά ούτε θα έκανα και τόσους πολέμους!
  
• Εκεί που τα πάντα είναι σούπερμοντέρνα, στις υπηρεσίες μέσω ίντερνετ, παντού κάρτες, στο φαγητό και στο ντύσιμο, κτλ κτλ, βλέπεις και κάτι παράταιρα. Τζίν σε γυναίκες που φτάνουν μέχρι το στήθος βγαλμένα από άλλη δεκαετία, άνδρες με πουκάμισα με σχεδιάκια σαν του Γαρδέλη του 80', διαφημίσεις στην τηλεόραση λες και τις έκαναν οι ΑΜΑΝ, κοκ.
  
• Σε κάποια ζητήματα καλοπέρασης, πχ φαγητό, ποτό, άραγμα, μοιάζουν περισσότερο με τους έλληνες. Πολύ περισσότερο απ' ότι οι Αγγλοι και οι άλλοι Ευρωπαίοι δηλαδή. Λες μπριζόλα και σου φέρνουν όλη την Αγελάδα μαζί με τα παιδιά της για να φας! Πίνουν αρκετά και καλά, όχι να πιούν για να πιούν. Και γενικά τα χαίρονται αρκετά τα λεφτά τους. Δεν βλέπεις και πολύ σκατό παξιμάδι καταστάσεις, ίσα ίσα το παρακάνουν και με δάνεια και επενδύσεις.
  
• Είναι εργατικοί βέβαια, ξυπνάνε νωρίς και τα πάντα ανοίγουν από τις 8. Λεφτά παίρνουν, ΠΑΡΑ πολλά αγαθά (αν όχι όλα) είναι από μισή τιμή έως 1/5 της ελληνικής τιμής, κτλ κτλ. ΑΛΛΑ, πληρώνουν και ΠΑΡΑ πολλά λεφτά σε ασφάλιση και υγεία, παιδεία, και φόρους. Τσάμπα μεν το αμάξι, αλλά η άδεια έχει όσο είναι να πάρεις άλλα 2! Και βέβαια, οι επιχειρηματίες βγάζουν τρελά λεφτά [4]. Και βέβαια υπάρχει πολύ ανεργία και εκμετάλλευση.
  
• Αν προέρχεσαι από Αγγλία - όπως ο υπογραφόμενος - σου φαίνεται ότι ακούς βλάχους να μιλάνε ή ότι είσαι σε ταινία με τον Bruce Willis. Το "Son of a bitch" πάει παντού.
• Δεν ξέρουν όχι τι γίνεται στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Γιουγκοσλαβία, και στον υπόλοιπο κόσμο, αλλά ούτε στη διπλανή πόλη. Νομίζουν ότι το σπίτι τους, άντε η πόλη/το χωριό που μένουν είναι το κέντρο του κόσμου. Φαντάσου να σκάσουν και αεροπλάνα στη Νέα Υόρκη. Πρέπει την επόμενη ημέρα από την 11/9 οι ψυχίατροι να έκαναν χρυσές δουλειές.

Αυτά τα κύρια, όσον αφορά κυρίως τα διαφορετικά και μυστήρια που συνάντησα. Έπεται και συνέχεια, βεβαίως βεβαίως...

Για την ώρα, αυτά.

τσόκτσοκ

[1] Ναι ναι! Είναι 2 πλέον οι αναγνώστες!
[2] Φανταστείτε μία μεγάλη έκταση με ENTRANCE - EXIT, δρομάκια παραδρομάκια, μπάρες, ταμπέλες, και 5-6 ΑΤΜ στη μέση ... Για να μην βγουν 3 λεπτά από το αμάξι!
[3] Όπου σόδα εκεί λένε ότι ανθρακούχον αφέψημα
[4] Θα ακολουθήσει συντόμως και ποστ για το πώς σε έναν τόσο ανεπτυγμένο καπιταλισμό, συντηρείται ο κόσμος με άρτο και θεάματα και με τριπλούς πχ μισθούς, χωρίς να καταλάβαίνει βέβαια ότι τον εκμεταλλεύονται 10 φορές πχ παραπάνω :-).

2007 - Ούρα Ούρα Ούρα - Φύγαμεεεεε....

Καλά μπήκε, άντε να πάει και καλά ...